2. ดนตรีในระบบการศึกษา

มนุษย์เห็นความสำคัญของดนตรีมาตั้งแต่โบราณกาล มีการนำดนตรีเข้าไปประกอบพิธีการตามความเชื่อเกี่ยวกับ ภูติผีปีศาจ ลัทธิทางศาสนา การทำงาน การร้อง การเต้นรำ เพื่อความสนุกสนานรื่นเริง แม้จะยังไม่สามารถอธิบายคุณค่าของดนตรีได้เป็นข้อสรุปที่ชัดเจนก็ตาม ยุคอารยธรรมกรีก ได้มีการจัดตั้งโรงเรียนดนตรี (Music School) ในกรุงเอเธนส์ขึ้นเป็นครั้งแรก สมัยต่อมา อาณาจักรโรมันมีอำนาจ โรงเรียนได้บรรจุวิชาดนตรีไว้ในหลักสูตรการศึกษาศิลปศาสตร์ 7 ประการ (Seven Liberial Arts) โดยถือเป็น 1 วิชาในหมวดวิชาขั้นสูง (Quadivium) (Boven, 1975) และนับตั้งแต่ยุคกลางเป็นต้นมา การศึกษาวิชาการทางดนตรีได้แผ่ขยายออกไปอย่างกว้างขวางทั่วยุโรปตะวันตก คุณค่าของดนตรีในยุคหลังนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อการศาสนา สุนทรียภาพ และตอบสนองความต้องการการแสดงออกของมนุษย์

ในช่วงต้นคริสตศตวรรษที่ 20 ประเทศสหรัฐอเมริกาได้รับรองวิชาดนตรีให้อยู่ในหลักสูตรการศึกษาของชาติ คำว่า "ดนตรีศึกษา" (Music Education) เป็นคำที่องค์การการศึกษาของอเมริกา (National Education Association) ตั้งขึ้น เพื่อเน้นความสำคัญของวิชาดนตรีที่จะต้องประกอบอยู่ในหมวดการศึกษาทั่วไป (General Education) ซึ่งในระยะแรกๆ การเรียนการสอนมุ่งเน้นไปที่เป้าหมาย 2 ประการ คือ ความสามารถในการอ่านโน้ต และการขับร้อง และต่อมาได้เพิ่มการเรียนดนตรีภาคปฏิบัติ ความซาบซึ้งทางดนตรี (Music Appreciation) และความเข้าใจในเนื้อหาสาระของดนตรี (Music Concepts) เข้าไปในจุดประสงค์ของการสอนดนตรี (ธวัชชัย, 2543 : 1-2) คุณค่าของดนตรีสอดคล้องกับจุดมุ่งหมายทางการศึกษา กล่าวคือ พัฒนาร่างกาย อารมณ์ จิตใจ สังคม พัฒนาความรู้ความคิด ทักษะ เจตคติ การสร้างสรรค์ลักษณะนิสัย รสนิยม และสุนทรียภาพ สามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้ในการดำเนินชีวิต และในช่วง 10 ปีสุดท้ายของคริสตศตวรรษที่ 20 มีการปฏิรูปการศึกษาอย่างกว้างขวาง มีการกำหนดมาตรฐานแห่งชาติ (National Standard) ในการจัดการศึกษา การจัดการเรียนการสอนดนตรีเน้นไปที่ผลของกระบวนการทางความคิดสร้างสรรค์ (Creative Process) เพื่อนำไปใช้แก้ปัญหา การจินตนาการ การตั้งคำถาม การสร้างแนวคิดใหม่ๆ มีความสามารถในการวิเคราะห์ รวมทั้งนำประสบการณ์ทางดนตรีไปประยุกต์ใช้ให้เป็นประโยชน์ต่อตนเองและสังคม (Massachusetts, 1995)

ดนตรีในระบบการศึกษาของไทย ได้รับอิทธิพลจากแนวคิดและกระบวนการพัฒนาหลักสูตรจากประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นส่วนใหญ่ มีการปรับเปลี่ยนบ้างในส่วนของศิลปะวัฒนธรรมประจำชาติ จุดประสงค์ของการสอนวิชาดนตรี กระบวนการเรียนการสอน ทั้งก่อนและหลังการปฏิรูปการศึกษาของไทยจึงเป็นไปในทิศทางเดียวกันกับประเทศสหรัฐอเมริกา

Back
Home